سعدی - گلستان - باب دوم در اخلاق درویشان - حکایت شماره ۳
عبدالقادر گیلانی*(????) را رحمه الله علیه، دیدند در حرم کعبه روی بر حصبا(=سنگریزه) نهاده همی گفت: ای خداوند! ببخشای! و گر هر آینه مستوجب عقوبتم(=عذاب) ، در روز قیامتم نابینا بر انگیز(=زنده کن ) تا در روی نیکان شرمسار نشوم.
روی بر خاک عجز ، می گویم
هر سحرگه که باد می آید:
ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد می آید؟
سعدی - گلستان - باب دوم در اخلاق درویشان - حکایت شماره ۳ *پیشوای سلسله قادریه و از مشایخ بزرگ صوفیان بود. مذهب وی در سرزمینهای اسلامی هنوز هنوز شایع است.
